گالری سایه از آدینه‌ی بیست و سوم خرداد ماه تا تاریخ بیست و هفتم خرداد ماه، میزبان نمایشگاهی انفرادی است، تحت عنوان “ شاید که رویاست”، که آثار مجسمه سازی و نقاشی عفت جلیل نژاد را به نمایش گذاشته شده است.
زندگی در جوامع امروزی برای انسان معاصر دارای فراز و‌نشیب و چالش‌های گوناگونی است که گاه موجب کناره گیری و محصور کردن خود در چارچوب های بسته از نظر جسمی و ذهنی است، که تنهایی نامیده می‌شود. تنهایی می‌تواند زمینه ساز افسردگی و نا امیدی و درماندگی گردد که باعث آسیب پذیری در فرد است . آن چیزی که در این مجموعه شاهد آن هستیم، نمایی از زندگی امروزی است. هنرمند نمود این آسیب یافتگی را در آثارش متجلی ساخته است.
اسمبلاژ‌های سورئال و مفهومی جلیل نژاد، مجموعه چهره‌هایی با وضعیتی آشفته و مشوش و مخدوش شده که گویی از وجود فشاری تخریب گشته باشند، که ناشی از تزلزل و ریزش باورها در ذهن انسان معاصر و خاستگاه‌های وی است، و این موضوع خود گواهی از حرکت وی به سمت عدم و نابودی است، که نمود آنرا در صورت‌های خلق شده توسط جلیل نژاد، که پیش از آن که به فنای غایی و نابودی واصل شوند، آن‌ها را تثبیت کرده، می‌توان دید.
اسمبلاژ تکنیکی مدرنیستی است، باهدف ایجاد ارتباط فیزیکی و ذهنی بین عناصر موجود در محیط پیرامون است. هنرمند با اتصال مواد و متریال هایی از قبیل آهن و سفال و کچ ، رابطه‌ی عناصر فرم محور را با عناصر مفهومی و نشانه شناسی پیوند زده و در خلق این آثار سه بعدی و روح و جان بخشی به آثار از این تکنیک بهره جسته است و فضا وحس رویا و وهم گون و ساکنی را توسط این دست‌سازه‌ها به مخاطب القا می‌کند.
وندالیسم نوعی روحیه بیمارگونه، عکس‌العملی خصمانه و واکنشی کینه‌توزانه به برخی از فشارها، تحمیلات، ناملایمات، اجحاف‌ها و شکست‌هاست و به معنای تخریب کنترل نشده‌ی اشیا و آثار فرهنگی با ارزش یا اموال عمومی است که یک ناهنجاری اجتماعی به حساب می‌آید، که خود ناشی از دلایل متعددی است.
در سال ۱۳۹۳ آثار جلیل نژاد به همراه دو مجسمه ساز دیگر که در سه نقطه از پر تردد شهر تهران قرار داده شده بود، به دلایل و اهداف نامشخص مورد تخریب یا سرقت قرار گرفته شده بود. با گذشت این سال‌ها هنرمند اینبار خود از عنصر تخریب برای خلق آثارش بهره جسته است و سیر مجسمه‌سازی این هنرمند به شاید یک رویاست ختم شده است.
در نقاشی های سورئال جلیل نژاد که نیز ترکیبی از صورت های معدوم شده با همراهی خطوطی انتزاعانه، که نماینگر لایه‌های عمیق ذهنی و فکری انسان معاصر و رویاهای ناتمام مانده و آمال و آرزو‌های دست نایافته است.آثار ماحصل تفکر و تمرکز هنرمند بر فرآیندهای فکری و غیرارادی است که ضمیر ناخودآگاه به مانند وسیله‌ای برای گشودن تخیلات در بند و قفل شده‌ی وی می‌باشد، که موجب تفسیر رویاها می‌گردد، رویاهایی که هنرمند از تخیل آن هنوز به قطعیت نرسیده و در تلاشی برای تشخیص و تفکیک آن از واقعیت است.
