در هفته دهم نمایشگاه گروهی «گلیچ؛ زبان پیکسل» پلتفرم ۱۰۱، اثری از گلناز بهروزنیا آرتیست ساکن فرانسه با عنوان «تنش های مورفوژنیکی» به نمایش گذاشته شد.
موضوع اثر او ارتباط بین المان هایی است که در محیط اطراف ما وجود دارند. از ماهیت زمین شناسی مواد معدنی مانند سنگ گرفته تا المان های ارگانیک و جانداری مانند گیاهان و از طرفی دیگر المان های صنعتی و دست ساخته های انسانی و تبادل بین این المان ها و اتفاقاتی که در این حین می تواند بوجود آید، ساختار ویدئوآرت بهروزنیا را تشکیل می دهند.
مسئله اصلی که آرتیست در این اثر روی آن کار کرده، تنش هایی است که بین المان هایی که ماهیت متفاوتی دارند می تواند روی دهد. از گلیچ برای نشان دادن سیکل نابودی ساختار این المان ها استفاده شده است. خلق این اثر از دغدغه شخصی آرتیست درباره آینده نشات می گیرد؛ اینکه می خواهیم در آینده زمین همزیستی بین المان های طبیعی، جانوری و انسانی چگونه باشد. گلیچ در اثر بهروزنیا نشان می دهد در این سیکل چگونه هر مفهومی شکل گرفته، پا می گیرد، نابود می شود و دوباره پدیدار می گردد.
بهروزنیا با مدیا های مختلفی کار می کند. از رسانه های سنتی تا رسانه های دیجیتال جدید و ادغام آنها در خلق اثر برای او کاربرد دارند. او در این اثر با مدل سازی زدبراش، افکت های افترافکت و نرم افزار مونتاژ پرمیر کار کرده است. تدوین هنری این اثر توسط رمی بولنوا فیلمساز و تدوینگر فرانسوی انجام شده و همچنین صدای پروژه توسط ماکسیم کوربیل پرون آرتیست کانادایی طراحی شده است.
بهروزنیا معتقد است مخاطب در مواجه با آثارش باید سه بعدی سازی را رها کند و وارد سوژه شوند. گلیچ سازی برای او وسیله است تا دغدغه ایجاد سوال در ذهن مخاطب را ایجاد کند. بهروزنیا سال هاست بر روی موضوعاتی نظیر اکوسیستم، بیولوژی و محیط زیست و وابستگی های آنها مشاهده و مطالعه می کند. از نظر او پاسخ به نیاز هنرمند برای بیان و خلق کردن و استفاده از زبان مخصوص برای این بیان و خلق، اهداف متعالی هنرمند را می سازند.
گلیچ ویدئوآرت «تنش های مورفوژنیکی» گلناز بهروزنیا در قالب نمایشگاه گروهی «گلیچ؛ زبان پیکسل» به کیوریتوری محمدعلی فاموری و صادق مجلسی تا پنچ شنبه ۱۴ اسفندماه ۱۳۹۹ در فضای ۱- گالری باوان به نمایش خود ادامه خواهد داد.
عکس: کیوان یوسفی
