هنرمند ایرانی سلمان خوشرو با تکمیل مجموعه‌ای از پرتره‌های پشمینه، تکه‌هایی از الیاف رنگ شده را به شکل نیم تنه درمی‌آورد.
این مجسمه‌های فیگوراتیو مجموعه‌ای از احساسات را در برمی‌گیرند و در انتزاع متفاوت هستند، گاهی اوقات از نوارهای آبی برای لب ها و پلک ها استفاده می‌کند و در برخی دیگر به ویژگی‌های سوژه وفادارتر می‌ماند. مجسمه‌ها چه خودنگاره‌ای صمیمی باشد و چه شخصیتی شیطنت‌آمیز با دندان‌های شغال، شاهدی بر تجربه‌ی ادراکی و ظریف خوشرو است. او در مورد فرآیند خود چنین می‌نویسد:
ساختن صورت با لایه‌های شفاف پشم نازک، عمق ایجاد می‌کند، مانند لعاب در نقاشی. من تقریباً هر سال یک خودنگاره درست می‌کنم. این اولین مجسمه از خودم است و حضور خاصی دارد که مرا به یاد فانی بودنم می‌اندازد.
خوشرو به تازگی برای تحصیل در دانشگاه گلداسمیت از تهران به لندن نقل مکان کرده است و آثار او این روزها شامل پرتره‌هایی با رنگ ضخیم و مجسمه های مبتنی بر الیاف است.
