چراغ ها خاموش می‌شوند
خبر تعطیلی گالری شهریور به عنوان یکی از حرفه‌ای ترین گالری های ایران در حالی از جانب امیرحسین زندی مدیر این نگارخانه اعلام شد که این روزها اهالی هنرهای تجسمی مشغول پیش بردن پویش پشتیبانی از تندیس به منظور چاپ دوباره‌ی این مجله باسابقه هستند؛ کمی پیش از آن هم سوگوار تعطیلی گالری های آن، مهروا و ۲۶ بودند و دیگر گویا می‌بایست به تعطیل شدن مهم‌ترین پایگاه‌های فرهنگ و هنر معاصر ایران -یکی پس از دیگری- عادت کنند.
گالری شهریور با برپایی هشت نمایشگاه پربار در طول سه سال به نمایش آثار هنرمندان بزرگی چون ابوالقاسم سعیدی، ناصر عصار، مسعود عربشاهی، پرویز تناولی، ژازه تباتبایی، قاسم حاجی زاده، هوشنگ پزشک نیا و … پرداخت و عمدتا تمرکز خود را روی هنرمندان مدرن داشت. این امر با وجود تجهیزات کارآمد و حرفه‌ای گالری، کیفیتِ ارائه‌ی آثار را در حد گالری های بین‌المللی تضمین می‌کرد و به سبب قرارگیری در شمال شهر تهران و نزدیکی به سفارت ها، فضای مناسبی برای مخاطب غیر ایرانی به شمار می‌رفت و عملا در حکم آبروی هنر معاصر ایران بود.
بحران از آنچه در آیینه می‌بینید به شما نزدیک‌تر است
اصولا پایان یافتن فعالیت یکی از مهم‌ترین گالری های پایتخت، برای تمامی هنرمندان و هنردوستان خبر ناگواریست و هم‌چنین زنگ خطریست برای دیگر گالری داران و مهم‌تر از آن هشداریست برای متولیان دولتی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ چرا که تعطیلی یک گالری، نابودی چیزی بیش‌از یک فضای نمایش است و در عمل بخش مهمی از خاطرات جمعی هنرمندان و هنردوستان است که تهدید می‌شود و اگر متولیان امر و مدیران دولتی هم‌اکنون به فکر راه چاره‌ای برای رفع معضلات گالری داران و هنرمندان نباشند، قطار تعطیلی گالری ها سرعت بیش‌تری به خود می‌گیرد و پس از گالری شهریور می‌بایست منتظر تعطیلی نگارخانه های بعدی باشیم.
وضعیت نابه‌سامان کنونی که مانند دیگر حوزه‌ها، دامن هنرهای تجسمی را هم گرفته، نیازمند پشتیبانی مدیران دولتی و بهره‌گیری آن‌ها از ظرفیت‌های صددرصدی نهادها و ادارات متبوعشان است. گستره‌ی این معضل به حدی است که انفعال در هر روز ضرر بیش‌تری را به همراه خواهد داشت و اگر به زودی اقدامات اساسی صورت نگیرد تنها می‌توان شاهد به بن‌بست رسیدن در بحران پیش‌رو بود.
