در یکی از روزهای ابری بهار ۲۰۲۵، گالری کشاورزیان در قلب پاریس میزبان گفت‌وگویی صمیمی و ژرف با هنرمند ژاپنی-آمریکایی، تایجی تراساکی بود. بهانهٔ این دیدار، نمایشگاه تازهٔ او با عنوان Gunjo: Celestial Butterflies بود؛ مراقبه‌ای شاعرانه دربارهٔ سوگ، دگرگونی و حضور ماندگار عشق.
این گفت‌وگو در فضایی میان آثار خلسه‌آور و شفاف تراساکی ضبط شد—آثاری متشکل از هولوگرام‌ها و پرده‌هایی با رنگدانه‌های معدنی—و با پرسش‌های کسرا علیها در نقش گفت‌وگوکننده و تهیه‌کننده صورت گرفت. بهنود معصومی نیز مدیریت فیلم‌برداری و تولید ویدئو و پادکست این پروژه را بر عهده داشت. نسخهٔ کامل این گفت‌وگو از طریق وب‌سایت و شبکه‌های رسمی هنرگردی منتشر خواهد شد.
تراساکی که در لس‌آنجلس و در خانواده‌ای با پیشینهٔ علمی و هنری بزرگ شده، از کودکی با میراث هنر ژاپن خو گرفته است. تحصیلات دانشگاهی او در رشتهٔ هنرهای زیبا در دانشگاه UC Irvine و برنامه‌های MFA در Hunter College نیویورک و Cal State Long Beach، او را به هنرمندی بدل کرده که مرز میان فناوری نو و سنت کهن را با جسارت می‌کاود. در Gunjo، این جست‌وجو به نقطه‌ای بسیار شخصی می‌رسد.
«این آثار، یادبود هستند»، او چنین می‌گوید و به دایره‌های درخشان اشاره می‌کند—دایرهٔ طلایی برای پدرش، نقره‌ای برای مادر، و مسی برای برادرش—که هرکدام در هاله‌ای از پروانه‌های دیجیتالی شناور هستند. «اما این یک جشن هم هست؛ جشن انرژی، یاد، و حضوری که از بین نمی‌رود.»
پس‌زمینهٔ نیلگون آثار، برگرفته از رنگ گونجو، رنگ‌دانه‌ای کمیاب و کهن است که با کوبیدن سنگ آزوریت به‌دست می‌آید. تراساکی با بهره‌گیری از تکنیک‌های سنتی ایوا-اِنوگو بر روی کاغذ واشی دست‌ساز، پیوندی میان میراث ژاپنی و تأملی معاصر در باب فقدان ایجاد کرده است. «گونجو زنده است»، او می‌گوید. «نوری که از آن بازتاب می‌شود، با حرکت تماشاگر تغییر می‌کند، مثل نفس کشیدن است.»
تجربهٔ زیستهٔ او—از سوگواری برای پدرش در نمایشگاه Feeding the Immortals تا پروژهٔ اجتماعی TRANSCENDIENTS که به روایت مهاجران آمریکا می‌پرداخت—در این نمایشگاه به شکلی خالص و درونی بازتاب یافته است. فناوری در آثار او ابزاری است برای «مرئی کردن نادیدنی‌ها»، اما آن‌چه کارهایش را ماندگار می‌کند، روح نهفته در پس این فرم‌هاست.
در این‌جا لازم است از خانم طناز کشاورزیان مدیر و موسس گالری کشاورزیان در پاریس سپاس ویژه داشته باشیم که با همراهی خود، امکان این گفت‌وگو را در گالری کشاورزیان فراهم کردند. این گالری به‌واسطهٔ نگاه ایشان، به یکی از فضاهای هنری پاریس بدل شده که بستری برای گفت‌وگوهای میان‌فرهنگی و هنرمندان تجربه‌گرا فراهم می‌کند.
نسخهٔ کامل ویدئو و پادکست این گفت‌وگو با تایجی تراساکی از طریق پلتفرم‌های رسمی «هنرگردی» در دسترس علاقه‌مندان است. این نه‌تنها روایتی از مسیر هنری یک هنرمند یگانه است، بلکه دعوتی آرام است برای تأمل در آن‌چه با خود می‌بریم، رها می‌کنیم، و در نهایت به آن دگرگون می‌شویم.
