دایان کیتن، بازیگر نام‌آور و از ماندگارترین چهره‌های نیم‌قرن اخیر سینمای آمریکا، در هفتاد و نه‌سالگی در ایالت کالیفرنیا چشم از جهان فروبست.
خانوادۀ او در بیانیه‌ای کوتاه مرگ وی را در شامگاه نوزدهم مهرماه تأیید کردند و خواستار رعایت حریم خصوصی خانواده شدند. کیتن در ماه‌های گذشته از دید همگان دور بود و هیچ نشانه‌ای از بیماری از او گزارش نشده بود.
کیتن با نام اصلی دایان هال در سال ۱۹۴۶ در شهر لس‌آنجلس زاده شد. نخستین درخشش او با نقش «کِی آدامز» در سه‌گانۀ پدرخوانده به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا رقم خورد. چند سال بعد با نقش‌آفرینی در فیلم آنی هال به کارگردانی وودی آلن، جایزۀ اسکار بهترین بازیگر زن سال ۱۹۷۸ را به دست آورد؛ فیلمی که به‌سرعت جایگاهی کلاسیک یافت و چهره‌ای تازه از زن معاصر آمریکایی ارائه داد.
او در دهه‌های پس از آن با بازی در آثاری چون پدر عروس، باشگاه همسران نخستین، اتاق ماروین و سرخ‌ها جایگاه خود را در میان هنرمندان جریان اصلی هالیوود استوار کرد. سبک پوشش ساده و آزاد او در «آنی هال» نیز به نمادی فرهنگی در دهۀ هفتاد میلادی بدل شد.
دایان کیتن در پنج دهه کار هنری، به‌گفتۀ منتقدان، همواره میان شوخ‌طبعی و تأمل انسانی پلی ساخته بود. آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا در یادنامه‌ای نوشت:
«بسیاری احساسات را بازی می‌کنند، اما دایان کیتن در درون آن‌ها زندگی می‌کرد.»
بتی میدلر، هم‌بازی او در «باشگاه همسران نخستین»، در پیامی نوشت: «او زنی بامزه، اصیل و بی‌نقاب بود. همان بود که می‌دیدی.» بن استیلر نیز او را «نمادی از سبک و اندیشه در کمدی آمریکایی» خواند.
کیتن هرگز ازدواج نکرد، اما دو فرزندخوانده به نام‌های دکستر و دوک از خود به جا گذاشت. در گفت‌وگویی در سال‌های پایانی عمر گفته بود:
«با بالا رفتن سن، زندگی آسان‌تر می‌شود، چون دیگر چیزی برای از دست دادن نداری.»
دایان کیتن، با چهرۀ خندان و نگاه شوخ به زندگی، نه‌تنها بر پردۀ سینما، که در ذهن دوستداران هنرِ نمایش جاودانه خواهد ماند.
