بهمن رجبی، نوازنده و آموزگار برجسته تنبک، امروز چهارشنبه ۱۹ شهریور در تهران بر اثر عارضه قلبی درگذشت. او ۸۶ سال داشت و نزدیک به شش دهه از عمر خود را در راه پرورش و بالندگی موسیقی ایرانی سپری کرد.
رجبی در سال ۱۳۱۸ در رشت زاده شد و از دهه ۱۳۵۰ به‌گونه‌ای حرفه‌ای وارد عرصه تک‌نوازی و دونوازی تنبک شد. صدای تنبک او در بسیاری از آثار ماندگار موسیقی ایران به گوش می‌رسد؛ از جمله در آلبوم «سواران دشت امید» به آهنگسازی حسین علیزاده و «گلچین یک و دو» به آهنگسازی رضا شفیعیان. واپسین اجرای همگانی او در سال ۱۳۸۴ و در همراهی با «ارکستر ملل» ثبت شد.
این هنرمند نه تنها نوازنده‌ای صاحب سبک، بلکه آموزگاری پرکار نیز بود. او چندین جلد کتاب آموزشی در سه دوره‌ی پایه، میانه و عالی نگاشت که هم‌چنان در آموزشگاه‌های موسیقی به کار گرفته می‌شوند. نقش او در پرورش نسل تازه‌ای از تنبک‌نوازان ایران پررنگ و ماندگار ارزیابی می‌شود.
رجبی در کار نوازندگی نیز نوآور بود. به گفته‌ی کارشناسان موسیقی، او یازده گونه ریز تازه به تکنیک‌های تنبک افزود و دامنه‌ی بیانگری این ساز کوبه‌ای را گسترش داد.
با درگذشت بهمن رجبی، جامعه‌ی موسیقی ایران یکی از چهره‌های برجسته و اثرگذار خود را از دست داد؛ هنرمندی که تنبک‌نوازی او، هم در مقام اجرا و هم در مقام آموزش، افق‌های تازه‌ای برای موسیقی دستگاهی ایران گشود.
