گفتگو با سارا کشمیری به تاریخ دی ماه ۱۳۹۸ به مناسبت نمایش آثارش در نمایشگاه انفرادی با عنوان «اندرونی» انجام شد. نمایشگاه مجسمه، نقاشی و چیدمان «اندرونی» ۲۰ تا ۲۹ دی ۱۳۹۸ در گالری ژاله بر پا شده بود. در استیتمنت کشمیری آمده است که:
خود پنهانی انسان، نقاب‌های مختلفی که او به فراخور حال بر چهره می‌زند و انکار و تظاهری که ماحصل آن است همواره ذهنم را به خود مشغول می‌کند. رو در رو شدن با چهره پنهانم، بیش از هر چیز می‌ترساندم. راه فرار از این ترس فرو رفتن بیشتر در خود است. هراسم را از خود بیرون می‌کشم و خوب در آن می‌نگرم. او را که شناختم بال رهایی باز می‌کنم. این مجموعه کوششم برای دیدار خود پنهان، خود مخفی در اندرونی ام را نشان می‌دهد.
رامین سعیدیان: مفاهیم انکار و تظاهر را حجم–نقاشی های ساخته شده توسط شما چگونه به مخاطب منتقل می‌کند؟
سارا کشمیری: به باور من یک آرامش ساختگی و متظاهر در صورت ها، برعکس یک درون و ذهن منقلب ، به هم ریخته و گرفتار هجوم افکار ، مفهوم انکار واقعیت و تظاهر به آرامشی تصنعی را می تواند منتقل کند .
سعیدیان: از پروسه شکل‌گیری اندرونی بگویید؟
کشمیری: آن وجه از افکار و اعتقادات انسان که به نوعی هیچوقت با آن به صورت شفاف روبرو نشدیم و همواره ان را در پستویی ( اَندَرونی) پنهان نموده ایم همواره دغدغه من بوده است. اَندَرونی جایی است که هر فرد، خود واقعی را به سوی آن رانده است . آن را مخفی کرده و از رویارویی با آن هراس دارد . به فراخور موقعیت ها و شرایط نقابی بر چهره زده که با واقعیت خود، روبرو نشود. پرده برداری از خود واقعی و مواجهه با آن هدف من از شکل گیری نمایشگاهی با نام ((اَندَرونی)) بوده است.
سعیدیان: از تجربه استفاده هم‌زمان از سطوح دوبعدی و سه‌بعدی بگویید؟
کشمیری: به عقیده من، استفاده از سطوح چند بعدی عمق و موضوع آثار را در چند لایه بررسی می کند و به فراخور درجه اهمیت و محتوی لایه های متشکل، مفهومی قابل درک پیدا می کنند. سعی کردم از چند بُعد برای نمایش کارها کمک بگیرم، بر خلاف آنچه که چشم به آن عادت کرده و به وسیله آن میزان تاثیر محتوی را برای مخاطب بیش تر کنم .
استفاده از فلزات زنگ زده، چوب و سطح بوم نقاشی و ترکیب آنها و به نوعی تفاوت در متریال، تضادی را در ذهن بیننده ایجاد می کند که هدف من از ارائه این گونه اثرم است .
سعیدیان: به نظر شما آیا فرم و محتوا لازم و ملزوم یکدیگر هستند؟
کشمیری: با قطعیت نمی توان گفت که فرم و محتوا لازم و ملزوم یکدیگر هستند. به نظر من خیلی از این تعاریف به ناخودآگاه ما برمی گردد و لزوما لبه یک مثلث تداعی کننده چاقو نیست یا یک خط صاف نشان دهنده افق نیست؛ ممکن است برداشتی از مرگ باشد. این ها مفاهیم و باورهایی است که ما به نوعی پذیرفته ایم و در ناخودآگاه ما حک شده است .
سعیدیان: محیط چه تاثیری در خلق آثار شما دارد؟
کشمیری: از نظر من سوال خیلی کلی است .به باور من، قسمتی از محیط به نوعی انتخاب من است و قسمتی از محیط اجبار است و من نقشی در انتخاب آن نداشته ام . تاثیر محیطی که من نقشی در انتخاب آن نداشته ام روی افکار و باورهای من و جامعه تاثیر گذار است . و ناخودآگاه آثار من متاثر از محیط اجباری است.
