راوی ؛ فاروق مظلومی
درست است که عکاس با چشم انسانی از لنز دوربین عکاسی نگاه میکند اما گاهی آنچه که لنز می بیند با چشم عکاس متفاوت است. عکاس خودش تن به این دیگرگونه دیدن جهان میدهد تا از مرده انگاری رئالیسم رهایی جوید و جهانی غیر واقعی و زندگی دیگری را بیافریند جهانی که به ازای هر عکاس و هر بیننده عکس، دگرگون می‌شود.
افشان ستاره عکاس بی ادعایی است که می‌تواند خیلی مدعی هم باشد در اولین تجربه نمایشگاهی عکاسی اش نشان داده است تکنیک‌های عکاسی بیشتر از ابزار، به نگاه عکاس متکی هستند.عکاس در تجربه ی لحظاتی خاص، لحظاتی خاص تر را آفریده است. افشان ستاره با اینکه گرافیست است اما در عکس هایش ذهنیت تکنیکال نداشته و مثل نقاش ها تن به رویاهای رنگی داده است. تم بیشتر عکس ها حرکت است نه به خاطر آنکه عکس ها در حال حرکت گرفته شده اند بلکه رویایی که در آن فرو میرویم حرکت ذاتی عکس هاست.
اندازه چاپ عکسها بلاتکلیف است نه آنقدر بزرگ هستند که با واقعیت را مشتبه کنند و نه آنقدر کوچک که رویایی فانتزی در یک کارت پستال باشند این بخش از کار به گالری دار و کیوریتور مربوط است؛ و اما ما همچنان کاربریِ صحیح از استیتمنت نداریم و نمیدانیم که قرار نیست استیتمنت کار را تعریف کند کار هنرمند روی استیتمنت می نشیند و زمینه پیدا می کند برای ارائه.
اگر نمایشگاهی از عکس های آب داشته باشیم .استیتمنت ، تلاش برای فهم آب ،درون لیوان یا کاسه نیست بلکه وضعیت آب داخل بادکنک است. بادکنک آب را نشان نمی دهد و هیچ چارچوبی برای ارتباط با آب تعیین نمی کند ولی اگر ما داخل بادکنک قلوه های سنگ بریزیم تفاوتش با آب کاملا قابل دریافت است.
استیتمنت یک وضعیت و زمینه برای اثر هنری است نه تعریف و توضیح. وضعیت استیتمنتی غیر قابل مشاهده و فهم است؛ استیتمنت نمایشگاه گذر در را به روی مخاطب باز می کند و درست به سمت پنجره ای که هنرمند پشتش ایستاده است باز می کند و اجازه نمیدهد مخاطب از پنجره ای دیگر ،عکس های افشان ستاره را ببیند. استیتمنت نویسی کار سختی است که ما ایرانی ها مثل همه کارهای سخت به راحتی و غیرحرفه‌ای انجام می دهیم.
آثار عکاسی افشان ستاره – متولد ۱۳۵۵/ طراح و گرافیست/ فوق لیسانس نقاشی از دانشگاه الزهرا تهران – تا ۸ شهریور در گالری هپتا با عنوان گذر به نمایش گذاشته شده است.
نشانی: خیابان ایرانشهر، روبه‌روی پارک هنرمندان، بن‌بست نیکوشهر، شماره سه
