با رشد و گسترش شبکه‌ها، وسایل ارتباط جمعی و در راس آن‌ها اینترنت، دیدن و دیده شدن به مراتب آسان‌تر از گذشته شده است. پهنه‌ی این فضای مجازی هم به دلیل نداشتن محدودیت‌های زیاد و سخت بودن کنترلش، محل مناسبی برای رشد انواع استعدادهای گوناگون است. به همین جهت هم به طور روزافزونی بیننده‌ی ظهور استعدادی هنری در گوشه و کنار جهان هستیم. در ایران هم افراد و گروه‌های بسیاری به خلق آثار فرهنگی و هنری دست زده و آثارشان را از طریق این فضای مجازی به مخاطبانشان می‌رسانند. به همین بهانه گفت و گویی داشتیم با یکی از گروه‌های موسیقی به نام “پیرمردها” که چکیده آن را در زیر می‌خوانید:
- اولین جرقه تشکیل گروه کی زده شد و الان چند نفر هستید؟
سابقه آشنایی اعضای گروه به اوایل دهه ۸۰ خورشیدی یعنی سالهای ۸۱ و ۸۲ برمیگردد، زمانی که آرش جباریان و مسلم تراب نژاد و محمد انصافگو هم خانه ای و دانشجوی دانشگاه مازندران بودن و محسن مومیوند هم دوست مشترک این سه نفر بود، به صورت آماتور و می‌شود گفت برای دل خودشان این افراد با هم ساز می‌زدند و توی دانشگاه خودشان و دانشگاه شیراز هم برای مناسبت‌های مختلف چند تا اجرای کوچک ترتیب داده بودند، اما جرقه اصلی تشکیل گروه بهمن ماه ۹۳ زده شد، وقتی که سیاوش جباریان برادر آرش که نوازنده درامز بود، موفق شد تا اتاقی آکوستیک مناسب در زیر زمین خانه خودشان درست کرده و برای اجرا در فستیوال موسیقی دانشگاه شریف بقیه افراد دوباره دور هم جمع شوند، متاسفانه روز راک فستیوال لغو شد؛ ولی گروه به فعالیت خودش ادامه داده و اسم “پیرمردها” رو برای خودش انتخاب می‌کند، متاسفانه اواخر سال ۹۴ محمد انصافگو، نوازنده لید گیتار گروه از ما جدا شد و ما در حال حاضر ۴ نفر هستیم.
در طول مدت فعالیتمان ما سه تا آهنگ ساختیم به اسم های “حرف تازه”، “خسته” و “فریاد” که دوتای اولی را یک ماکت از آن‌هاش ضبط کردیم ولی آهنگ “فریاد” را ضبط استودیویی کردیم و به عنوان اولین تک آهنگ رسمی گروه منتشرش کردیم که در سایت بیپ تونز به صورت رایگان قابل دانلود و گوش دادن هست.
- اصولا یک بند موسیقی که مجوز ندارد، با چه معضلاتی باید دست و پنجه نرم کند؟
کار هنری کردن در کشور ما بالاخص موسیقی، متاسفانه با سختی ها و مشکلات متنوعی روبه رو هست، و این سختی زمانی که شما یک بند یا گروه موسیقی بدون مجوز هستید صدچندان می‌شود؛ از یک سمت سختی کار گروهی و تفاوت سلیقه ها و دیدگاه ها بین افراد خود گروه و از سمت دیگه مشکلات بیرونی فشار زیادی را به گروه می‌آورد، جوری که خیلی از گروه های موسیقی در کشور ما منحل می‌شوند. هنرمند همیشه میخواهد که هنرش را به مخاطب ارائه بدهد و چرخه خلق و تولید یک اثر هنری را مخاطب هست که تکمیل می‌کند و خوب برای گروه های بدون مجوز ارائه آثارشان، برگزاری اجرا یا کنسرت خیلی دشوار است و این چرخه در واقع برای ما ناقص و معیوب باقی می‌ماند، وقتی شرایط به این شکل است مسلما از این راه درآمدی هم نمی‌شود داشت، برای همین ما نمی توانیم تمام تمرکز خودمان را روی موسیقی و ساخت آهنگ و اجرا بذاریم…
البته الان شرایط خیلی بهتر شده، فضاهای مجازی، اجراهای پژوهشی یا اجراهای بدون مجوز توی کافه گالری ها همه اینا شرایط رو خیلی بهتر از قبل کرده ولی بازهم مشکلات زیاد هستند.
- مهم ترین چالشی که پیش روی خودتان میبینید، چه چیزیست؟
مهمترین چالشی که فکر کنیم پیش رویمان هست این که بتوانیم به فعالیت گروهمان ادامه بدهیم و در این مسیر سست نشیوم. واقعا الان خیلی گروه ها و موزیسین ها پیشرفت کردند و ادامه دادن در این شرایط و شنیده شدن بین این همه استعداد و کارِ خوب واقعا چالش بزرگیست.
- به فکر گرفتن مجوز هم هستید؟
به فکر گرفتن مجوز تا حالا نبودیم ولی در آینده نه چندان دور حتما به فکرش خواهیم بود؛ گرچه سبکی از موسیقی که ما کار می‌کنیم به ویژه با وجود داشتن آواز یا به قول معروف وکال و نوع شعرهایمان کمی بعید می‌دانیم که بتوانیم مجوز بگیریم.
- آینده ی گروهرا چطور میبینید؟
به نظرمان آینده گروه ما روشن و امیدوار کننده است، ما دنبال ساخت آهنگ های جدید هستیم و قصد تهیه یک آلبوم را داریم.
- چه چیزی گروه پیرمردها را از دیگر گروه ها متمایز می‌کند؟
مهمترین چیزی که ما را از دیگر گروه ها متفاوت می‌کند آن است که ما خودمان هستیم، در موسیقی خود تلاش نمی‌کنیم دنباله روی افراد و گروه های دیگر باشیم و دست به تجربه های تکراری بزنیم.
- بدترین و بهترین خاطره ای که در مسیر حرفه ای برایتان پیش آمده تعریف کنید.
بدترین خاطره ما تجربه دوبار لغو شدن اجرای دانشگاهی است. ما تقریبا برای هر کدام از اجراها یک ماه مداوم تمرین کردیم و خیلی ذوق و شوق داشتیم که می‌توانیم برای اولین بار جلوی چند صد نفر اجرا کنیم که متاسفانه با تصمیم شخصیِ یک نفر می بینید تمام زحمات و تلاش و شوقتان به باد می‌رود…
بهترین خاطره هم تجربه اولین اجرا در کافه گالری لومانو بود که برای هشتاد نفر اجرا کردیم و بلیت فروختیم.
خاطره های خوب دیگری هم داریم مانند اجرای دوم در پرفورمنسی که مهمان گالری علیها بودیم و همینطور انتشار اولین آهنگ رسمی گروه “فریاد” و خوب دیده شدن و شنیده شدنش از طرف مخاطب‌ها.
- چه پیشنهادتان برای بچه هایی که در فکر تشکیل بند موسیقی هستند دارید؟
مهم ترین پیشنهادی که می‌توانیم بدیهیم این است که بچه هایی که به فکر تشکیل بند موسیقی هستند، اول ببینند که هدفشان از این کار چیست، آیا هدفشان تنها دور هم جمع شدن و ساز زدن و لذت بردن است یا نه هدفشان جدیست و میخواهند حرفه ای کار موسیقی کنند و در کنارش لذت هم ببرند. حرفه ای کار کردن شرایط و ملزومات خاص خودش را می‌خواد؛ باید رفتار افراد گروه هم حرفه ای باشد. نظم، کار گروهی، تحمل کردن سلیقه متفاوت افراد، تمرین مداوم و … چیزهایی هستند که باید در یک بندی که هدفش جدیست رعایت شود تا این فعالیت گروهی منتج به نتیجه گردد.
- با امید موفقیت برای گروه پیرمردها
