بافت نگاری (در انگلیسی: یارن بامبینگ) نوعی هنر خیابانی و از زیرمجموعه‌های هنر دیوارنگاری یا گرافیتی است که به جای بهره‌گیری از رنگ نقاشی یا گچ، از الیاف و گره‌های بافتنی به منظور آفرینش یک اثر هنری –معمولا در مقیاس شهری- استفاده می‌کند.
تاریخچه
عمدتا باور بر این بوده است که منشا این حرکت از بافندگان تگزاسی در امریکا آمده است. آن‌ها قصد داشتند تا راهی خلاقانه برای پروژه‌های ناتمام خود پیدا کنند و از آن پس، این حرکت به الگویی تبدیل شده در سراسر جهان در قالب پروژه‌های کوچک و بزرگ انجام شد. اما با توجه به اسناد موجود، خانم مگدا سایگ اهل هیوستون در سال 2005 میلادی در حالی که 37 سال داشت، برای دستگیره‌ی مغازه‌اش پوشش الیافی نرمی را سفارش داد و از آن پس این ایده به ذهنش رسید و امروز که بیش‌از ده سال از آن زمان میگذرد، یارن بامبینگ بدل به حرکتی نمادین شده که گاه به صرف زیبایی و گاه به منظور جلب افکار عمومی به مسائل اجتماعی انجام می‌پذیرد.
در ایران
موج یارن بامبینگ در حالی که سراسر جهان را در می‌نوردید، سرانجام به ایران هم رسید و یکی از اولین پروژه‌های مستند در زمینه بافت نگاری را تیم هنرگردی به عنوان هدیه‌ای نمادین در روز جهانی معلولان به مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد اهدا کرد. این پروژه در قالب یک صندلی چرخدار به انجام رسیده و هدف از آن احترام به موجودیت افرادِ دارای مشکلات جسمی و تلاش جهت به رسمیت شناختن حقوق آنان در جامعه اعلام شد. خوشبختانه این هدیه با استقبال حاضران از جمله آقای گری لوئیس نماینده سازمان ملل در ایران همراه شد. هم‌چنین از میهمانان خواسته شد تا برای دیده شدن بیش‌تر این حرکت، با صندلی نمادین عکس سلفی گرفته و آن را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند.
آینده
پس از طراحی و اجرای موفق اولین پروژه، تیم هنرگردی پروژه‌های بیشتری را در مقیاش شهری در دست اجرا داشته و اخبار آن را در وب‌سایت و شبکه‌های اجتماعی به اطلاع علاقمندان جهت همکاری، می‌رساند.
