احتمالا مشکل دیداری داوینچی علت نوع دید خاص او بوده است

بدون تردید لئوناردو داوینچی یکی از بزرگ‌ترین نابغه‌های جهان بود. اما راز این استعداد هنر رنسانس شاید ریشه در حواس دیداری داشته باشد.

بر اساس یک مطالعه تازه، ممکن است وضعیت چشم‌های داوینچی حالت ویژه‌ای داشته که به او کمک می‌کرده فاصله و عمق جهان سه بعدی را با پیچیدگی در سطوح مسطح ببیند. این احتمالا یک نوع استریبیموس بوده که به صورت غیر رسمی به عنوان «چشم‌های متقابل» شناخته می شود- وضعیتی که چشم یک فرد در یک زمان دقیقا همان مسیر را نگاه نمی کند. به طور ویژه، داوینچی ممکن است دارای یک اگزوپریپی متناوب بوده باشد؛ به این معنی که یک یا هر دو چشمش گاهی اوقات به سمت خارج مایل می‌شده‌اند. کریستوفر تایلر، استاد بخش واپتوماژیک و علوم بصری دانشگاه لندن به CNN در این باره گفت:

در کاوش آثار او، من متوجه تفاوت واضح چشم‌ها در تمام نقاشی های او شدم.

برای مطالعه‌ای که در شبکه چشم پزشکی جاما منتشر شد، تایلر شش اثر هنری را مورد بررسی قرار داد که احتمالا پرتره یا پرتره از داوینچی بود. در همه آنها، جهت دید هر چشم واضح است.

این آثار دو مجسمه، دو نقاشی و دو نقاشی نفتی از جمله Salvator Mundi در بالا نشان داده شده است. این یکی به عنوان یک پرتره در نظر گرفته نشده اما بر این باور است که تا حدودی بر روی ظاهر داوینچی قرار گرفته است.

تایلر روی چشم و پلک های هر تصویر تمرکز کرد و سپس موقعیت های نسبی آن‌ها را اندازه گیری کرد. این که او چگونه متوجه شد چشم هنرمند به طور متناوب exotropia را نشان می‌داده، اما هم‌چنان توانایی بازگشت به حالت درست را داشته، احتمالا به زمان هایی که او آرام و متمرکز بوده، می‌شده است. تایلر افزود:

آنچه که او می‌دیده احتمالا شبیه به یک بوم تخت بوده است.

اما برای دیگران که به طور هم‌زمان از هر دو چشم استفاده می کنند، سه بعدی می شوند. این باعث شده است که “آسان‌تر عناصر را روی بوم بیاورد”.

منبع: ایندیپندنت